Ciao da Bologna

Hier een eerste bericht vanuit Bologna!
Ik ben gistermiddag aangekomen en zit sinds gisteravond in mijn eigen kamer! Ik ben gelijk naar het huis gegaan waar ik contact mee heb gehad en mocht blijven slapen, dus hoefde ik verder niet moeilijk te doen door hostels te zoeken en mijn bagage door de hele stad te slepen. Inmiddels ben ik officieël door alle huisgenoten geaccepteerd; zoals zij zeiden “sei nominata”. Dus ik ga me lekker installeren in mijn hele grote kamer met nog een veel groter tweepersoonsbed!
Het huis is mooi, er zit een badkamer in met ligbad. Een keukentje, een paar gangkasten. En... een piano!! Het huis heeft vloerverwarming, wat misschien overbodige luxe lijkt, maar de vloer is van steen en het regent hier al een paar dagen, dus heel erg warm is het nog niet..
De huisgenoten lijken me allemaal erg leuk. Eén meisje Tess is Frans, die is ook erasmus student dus dat is wel leuk en handig. De drie andere jongens zijn gezellig, echte italianen (ook al lust er één geen mozzarella en parmigiano..) Het zijn allemaal studenten die deze week allemaal hard aan het studeren zijn wegens tentamens. Maar ze hadden deze avond dan wel weer tijd om individueel allemaal heel uitgebreid te koken. En omdat ik het allemaal heb mogen proeven kan ik zeggen, lekker! Dit biedt nog perspectief voor mijn kookkunsten!

De straat waarin ik woon loopt uit op de Via Zamboni wat dé universiteitsstraat is. Het is er vol met studenten. Daarvandaan weet ik me ook goed te orieënteren en vandaag heb ik even lekker rondgebanjerd in de stad. Het huis ligt echt heel centraal, en de international office van mijn uitwisseling zit een paar huizen verderop!
Verder zijn hier heel veel pakistanen. Ze hebben het hier vaak over bepaalde produkten die je bij de ‘Pakistani’ kunt kopen. (En voornamelijk niet moet kopen omdat die allemaal duurder zijn.) De straat achter de via Zamboni zit vol met pakistaanse supermarktjes, belhuizen, vage obscure filmverhuur/kopieër dingen, etc. En de italiaanse cultuur zijn ze ook al flink machtig; ik ben nu al meerdere keren door ze aangesproken of ‘carina’ (leuk) genoemd.

De via dell’indipendeza, dé winkelstraat met de nutelleria heb ik vanuit de bus al gezien, maar daar durf ik nog niet naar toe. Zeker niet als ik al mijn erasmusgeld gestort krijg, want dan gaat mijn geld hééél hard op.
Verder qua studeren begin ik volgende week en dat zal nog een heel gedoe worden om vakken te vinden, maar dat moet ik ook allemaal nog goed uitzoeken.
Mocht ik weer nieuwe boeiende dingen te vertellen hebben; dan verschijnt dat hier vanzelf wel weer. Ik heb er nu alvast een paar foto’s van mijn kamer bijgedaan.

Ci sentiamo! Saluti!