Wist je dat...

... 36 graden fucking heet is om naar piazzale michelangelo in Firenze te klimmen?
... 38 graden eigenlijk best veel te warm is om bagels te gaan maken?
... 40 graden (of meer) te warm is om ook maar iets te doen, behalve op de bank van Enrico en Tommy liggen waar een ventilator voor staat.
... sommige mannen hier in de trein je lang aanstaren en dan op een onverwacht moment het normaal lijken te vinden om hun edele delen uit hun broek te halen in een bijna lege treincoupé?
... om in Sicilië te komen, de trein in Calabria coupé voor coupé losgekoppeld wordt, elk los deel op de boot geplaatst wordt en dan na een overtocht van een half uurtje weer deel voor deel aan elkaar gezet wordt om in Sicilia verder te rijden en dat dit gehele proces een overbodige 4 uur duurt?
... ik inmiddels het laatste seizoen van de gilmore girls afgerond heb?
... ik op het Heineken Jammin’ Festival in Venezia zou gaan werken (met artiesten als Pearl Jam, Aerosmith, Linkin Park en Vasco Rossi) maar dat wegens een orkaan is afgelast?
... in Rimini uitgaan best ontzettend leuk is en daar best knappe jongens rondlopen?
... er op woensdagavond erasmusavond is in de discotheek in de Giardini (de tuinen) waar ze zowaar The Killers, Franz Ferdinand, Muse, Placebo etc draaien? (Naast uiteraard Mas que nada, Shakira en dergelijke vermakelijke zooi.)
... je met Italianen vaak geen entree hoeft te betalen als je naar de betaalde Giardini avonden gaat?
... hobbelpaardjes betoverend leuk zijn als je tegen de ochtend met je huisgenoten naar huis wankelt?
... een koude gemarineerde kip heerlijk is om daarna in de koele ochtendbries te eten met een liter water ernaast?
... zelfgemaakte lasagne heel lekker is?
... Italianen echt allemaal goed kunnen koken, zelfs met de meest simpele ingrediënten?
... ik opeens ontzettend goed ben in prachtige grootmoeders appeltaarten bakken?
... ijsjes van Castiglione de beste zijn maar magnum achtige lollie-ijsjes van Gianni ook geheel worden goedgekeurd?
... Italianen magnum uitspreken als manjoem?
... Florence mooi blijft, ook al kom je er voor de zoveelste keer?
... ik zowaar om 9.00 ’s ochtends in via Barberia 4 was voor mijn mondelinge tentamen van ‘Storia del cinema italiano’ en dat ik die uiteindelijk pas om 13.15 afgelegd heb?
... dat mondelinge tentamen overigens erg gezellig was, mijn prof 3 maanden in Amsterdam heeft gewoond en Grolsch kan bestellen, hij ontzettend onder de indruk was van de talenkennis van de gemiddelde Nederlander en mij meerdere keren vertelde dat ik ontzettend goed ben in Italiaans en het zelfs bijna perfect spreek?
... mijn resultaat voor dat tentamen 30 punten van de 30 was!
... Italiaanse tentamens over het algemeen niet al te goed geregeld zijn omdat bij een ander tentamen de computerruimtes vol waren en er nog een groep studenten over was, waarop we vervolgens een uur later in een andere zaal pas konden beginnen?
... je op waarbenjij.nu nu ook video’s kunt plaatsen?

Goed, nou dat was even in een aantal korte zinnen een opsomming van ontdekkingen en dingen die ik in de afgelopen tijd heb gedaan. Mijn tentamens zitten er op en volgende week krijg ik de laatste twee resultaten. Dat houdt dus in dat ik vakantie heb! Het is echter zo ontzettend warm inmiddels (35 graden tot 40+) dat ik me overdag het liefste opsluit en ’s avonds pas de deur uitga. Maar ‘s avonds uitgaan in de giardini waar het overvol is, is ook niet altijd ideaal als het nog redelijk warm is. Maar wie plezier wil hebben moet warmte lijden.

Verder ben ik een tijdje terug weer naar Rimini geweest om even bij te kleuren. Jacqueline, Saskia en ik zijn daar blijven overnachten waardoor ik na twee volle dagen van 12.00 tot 19.00 op het strand volledig verbrand thuiskwam. Wat gelukkig vrij snel een mooi bruin kleurtje is geworden! Daarnaast heb ik ook ontdekt; Rimini is zo slecht nog nie! (Ik ben zelfs zo’n fan geworden dat ik er al slogans voor maak..) We hebben ons uitstekend vermaakt in de Coconuts dat vol zat met allemaal Italianen, waaronder behoorlijk wat aantrekkelijke.
Hier was echt het slag casanova dat je de hele avond uitgebreid aanstaart en met je flirt (ook als zijn vriendin er gewoon naast staat, maar dan wendt hij nog een regelmatige blik opzij om te controleren of zij het niet doorheeft). Meestal word je er vrij snel gestoord van omdat het vaak de foute gasten zijn die je met de meest afgezaagde en uitgestorven openingszinnen komen bestoken. Een andere geliefde tactiek is gewoon achter het meisje gaan staan - en blijven staan - totaal geen aandacht schenkend aan het feit dat het meisje totaal geen response geeft. Ze blijven ongestoord door dansen en door middel van regelmatig zeer onritmische, stijve en onverleidelijke bewegingen komen ze steeds dichter op je staan. Dat je als meisje dan alle mogelijke dansmoves alla Michael Jackson uit de kast haalt om je (subtiel) van hen af te draaien/dansen, heeft weinig effect. Uiteraard geldt ook hier de wet van Murphy, de echt leuke jongens doen dit dan weer niet.
Er was die avond een jongen die voorbij kwam lopen, me aankeek en tegen me zei; ‘Ti amo!’ (voor de echte taalbarbaren onder ons, dat betekent ik hou van je). Vervolgens liep hij weer door en vond ik hem (o.a. daardoor) de eerste aantrekkelijke en leuke jongen van de avond. Ik heb hem niet meer gezien daarna dus dat geeft dan maar weer aan dat (Italiaanse) liefde heel betrekkelijk is.
Daarnaast waren er drie echt leuke jongens, die net als wij helemaal losgingen en debiel deden zonder zich zorgen te maken over hun haar en hun bella figura. Hun zuipen, limbo-dansen en mooiheid sprak ons aan, maar zij ons helaas niet. We hebben geen woord met ze gewisseld en dus maar besloten dat of onze taal hen afschrikte, of dat ze Spaans waren. Maar ondanks deze indirecte afwijzing hebben we ons ontzettend vermaakt, onder andere dankzij liefdesverklaringen, leuk uitzicht, rare Italianen die niet begrepen wat ‘no’ betekent en door een dronken jongen die heel verleidelijk op een stoel wilde dansen maar meerdere keren zijn evenwicht verloor en daardoor ook meerdere keren op de vloer belandde.

Verder moet ik misschien nog één van mijn ‘wist-je-dat-jes’ verklaren. Namelijk de man in de trein met zijn edele delen, al is edel in deze context een hele onterechte woorkeus. Samen met Jacqueline ging ik naar Florence om haar een leuke en cultureel verantwoorde rondleiding te geven. Op de heenreis zaten we met z’n tweeën tegenover elkaar in een coupé die we nog met één andere man van tussen de 60 en 80 deelden. Hij zat Jacqueline minstens een half uur constant aan te staren. Zij voelde zich wat ongemakkelijk maar wilde niet voor zo’n gast met een staarprobleem verplaatsen. Op een bepaald moment ging de hand van deze man richting de sluiting van zijn broek.. op zich zitten Italianen wel vaker in het openbaar aan hun voortplantingsmechanisme dus we dachten dat het misschien gewoon even niet goed zat. Tot de man vervolgens alla Hans Klok zijn hand volledig in zijn broek liet verdwijnen. Jacqueline volgde het allemaal via het raam, terwijl deze man haar aan bleef staren en zijn hand wel verdacht lang daar beneden bleef. Jackies blik bleef op het raam gericht en ik keek af en toe vijf seconden om, totdat Jackie opeens riep dat hij zijn don tampeloeres volledig uit zijn broek haalde. Nu waren we toch echt allebei volledig geschokt. We hadden ook weinig zin om die vent daar allemaal rare dingen te zien doen dus zijn we gelijk opgestaan en als idioten doorgerend naar een coupé een heel eind verderop, waar het druk was. Alsof dit niet schokkend en storend genoeg was geweest kwam er ook nog één of andere jongen die niet volledig in orde was haar aanstaren, naar haar been wijzen en toen ze verontwaardigd ‘no’ riep, liep hij uiteindelijk weg maar niet zonder eerst haar bovenarm te strelen en bella te mompelen. Hmm.. Hele aparte mensen soms in Italië.

Soms krijg je de neiging om met een vuilniszak over je hoofd en de rest van je lichaam rond te lopen. In ieder geval twijfel ik al over korte rokjes aandoen, dat had ik gister wel namelijk en dan wordt je gelijk tien keer vaker aangestaard, nageroepen en aangesproken.

Maar goed, het blijft hier nog altijd geweldig. Inmiddels gaan er veel erasmusstudenten naar huis of bijna naar huis. Dus blijf ik alleen met de Italianen over. Waar op zich natuurlijk niet veel mis mee is. Ik ga voorlopig rustis verder met heerlijk genieten van alle afscheidfeestjes, de zon, mijn leuke huis(genootjes) en mijn vakantie!

Hieronder wat foto’s van Giardini avonden, ijs, Firenze enzovoort. Ik heb er ook een filmpje opgezet die ik 's nachts heb gemaakt toen Enrico, Raffaele en ik terugwankelden naar huis. Het beeld is alleen een beetje donker helaas..